Porównanie ataku drużyn PlusLigi po pierwszej rundzie

W jednym z ostatnich wpisów (który możecie przeczytać tutaj), porównałem najlepsze i najsłabsze zespoły PlusLigi po trzynastu meczach, czyli po pierwszej rundzie rozgrywek. Na początek skupiłem się na dwóch elementach: zagrywce oraz przyjęciu. Jak można zauważyć we wpisie, że różnice pomiędzy najlepszymi i najsłabszymi są bardzo niewielkie. Poniższy artykuł jest naturalną kontynuacją i zawrę w nim porównanie ataku omawianych drużyn.

Porównanie ataku po konkretnym przyjęciu

Słupki w powyższym wykresie obrazują efektywność ataku. Efektywność, czyli różnicę między skończonymi (punktowymi) atakami, a błędami lub tymi zablokowanymi. Niebieskie słupki stanowią drużyny z miejsc 1-3, a zielone to drużyny z dołu tabeli (miejsca 12-14). W tym wykresie różnice w wartościach sięgają nawet 13%, co jest wartością dużo większą niż te, które widzieliście w poprzednim wpisie.

Po przyjęciu perfekcyjnym, które dograne jest idealną parabolą do siatki, a rozgrywający ma wszystkie opcje do wyboru, najlepsze drużyny osiągają 55% efektywności, a najsłabsze 45%. W przyjęciu pozytywnym, gdzie sytuacja jest podobna do powyższej (z tym, że rozgrywający jest około 1,5 metra od siatki), najlepsze drużyny mają 50% ataku, a najsłabsze 41%. Gdy zaś przyjęcie jest w okolicach linii 3 metra, stosunek efektywności wynosi 42% i 29%. Ciekawe jest to, że atak po rozegraniu z 3 metra najlepszych zespołów jest efektywniejszy niż atak po dobrym przyjęciu najsłabszych drużyn. Różnica między tymi zespołami wynosi tutaj aż 13%.

Atak po przyjęciu negatywnym wśród najlepszej trójki wynosi 22%, a najsłabszych 15%. Te wyniki pokazują jak bardzo opłaca się odrzucanie rywala od siatki używając własnej zagrywki. Widać, że istnieje duża różnica między atakiem po przyjęciu na trzeci metr od siatki, a dalej od niej.

Jako dodatek, wrzuciłem również liczby dotyczące kontrataku. Jednak chciałem zauważyć, że są to kontrataki, do którego piłki były wystawiane z każdej możliwej strefy boiska. Najlepsze drużyny osiągają efektywność na poziomie 34%, a najsłabsze na poziomie 26%.

Porównanie ataku z podziałem na rodzaje

Tworząc ten wykres użyłem kilku prostych podziałów ze względu na porównanie ataku. Pierwszy z nich to atak skrzydłowych. Jednak zwrócę uwagę na to, że są to ataki piłek szybkich, po wystawie z maksymalnie trzeciego metra od siatki. Najlepsze drużyny PlusLigi w atakach skrzydłowych z szybkich piłek osiągnęły efektywność na poziomie 53,6%, podczas gdy najsłabsze drużyny zanotowały 51%. Jest to dość niewielka różnica. Na przestrzeni 100 ataków różnica wynosi więc niemal 3 punkty.

Atak środkowych pokazuje już znacznie większą różnicę, bo najlepsi mieli 62,6% efektywności, a najsłabsi 54%. Oznacza to, że różnica wynosi niemal 9%, czyli na przestrzeni 100 ataków prawie 9 punktów. Moim zdaniem jest jeden podstawowy powód takiej różnicy, o którym wspomnę na samym końcu.

Najtrudniejszym rodzajem ataku pośród tych czterech typów są piłki wysokie. Dlaczego? Ponieważ piłka jest nieregularna i odgrywają tutaj dużą rolę warunki fizyczne atakującego i blokujących, a także umiejętności techniczne tego pierwszego. Najlepsi osiągnęli 35% efektywności, a najsłabsi zatrzymali się na 31%. Tak niewielka różnica pokazuje, jak małe różnice pozwalają zespołom wygrywać mecze.

Pipe, czyli atak zza linii 3 metra wykonywany przez przyjmującego jest najrzadziej używanym regularnym atakiem w siatkówce. Z tego powodu przeciwnicy nie spodziewając się go są bardziej zaskakiwani i potrafią mniej takich ataków zatrzymać. Najlepsze zespoły mają efektywność 54% podczas gdy najsłabsze nieco ponad 58%. Warto zwrócić uwagę, że do grania pipe’a należy umiejętnie używać swoich środkowych, aby zawodnicy blokujący nie wiedzieli gdzie leci wystawiona piłka.

Istnieje wiele możliwych powodów wszystkich dysproporcji, które powyżej pokazałem, jednak, w mojej ocenie, wymienię tylko dwie kluczowe różnice. Przede wszystkim są to indywidualne umiejętności zawodników. W lepszych drużynach, grają lepsi zawodnicy i jest ich więcej. Są oni w stanie wziąć na swoje barki większe ryzyko i z lepszym powodzeniem osiągnąć cel.

Druga kwestia to rozgrywający. Po pierwsze są oni w stanie dostarczyć zawodnikom dokładniejsze piłki, tak aby Ci nie musieli się „męczyć”, a po drugie mogą lepiej taktycznie rozgrywać cały mecz.