Kartki z atakami dla zawodników (część 2) oraz odpowiedzi na Wasze pytania

W poprzednim tygodniu obiecałem, że dzisiaj zajmę się omówieniem ostatniego rzędu boisk kartki z atakami dla zawodników oraz odpowiem na Wasze pytania. Jest to pierwszy wpis na moim nowym blogu i mam nadzieję, że jego wygląd przypadnie Wam do gustu! Jeśli macie uwagi, to zapraszam do komentowania 🙂

Już widzieliście w ostatnim wpisie, że omawiamy kartkę, którą siatkarze dostają podczas odprawy wideo dotyczącej najbliższego przeciwnika. Efektem naszych przygotowań w ZAKSIE była taka kartka z atakami dla siatkarzy:

Ostatnio omówiliśmy trzy rzędy boisk. Jak pamiętacie, są to ataki ze skrzydeł. Mimo, że byłem zmuszony usunąć nazwiska z kartki, to możemy wywnioskować, iż dotyczą atakujących i przyjmujących w danej drużynie. Dzisiaj zajmiemy się ostatnim rzędem, w którym każde z boisk dotyczy jednego środkowego. Wszystkie typy ataków zawodnika skoncentrowane są w jednej grafice. Jeżeli macie problem z wymienieniem wszystkich rodzajów ataków środkowych, polecam Wam przypomnienie: tutaj, tutaj i tutaj.

Ataki środkowych

Trójkąt oznacza, że jest to główny rodzaj ataku środkowego. Strzałka informuje, że to rzadziej używany atak. W kolorze fioletowym (według mnie różowym) narysowany jest kierunek ataku do 5 strefy. Odnosi się on do dwóch rodzajów ataków blisko rozgrywającego („X1” oraz „XC„) do których środkowy nabiega z 4 strefy oraz tzw. podwójny haczyk („XD„), wykonywany w ustawieniach P3 oraz P6 ze względu na specyficzne ustawienia środkowych. Niebieskim kolorem oznaczona jest odka. Widzimy, że tutaj głównym kierunkiem ataku jest strefa 1.

Drugi środkowy najbardziej lubi atakować odki, które oznaczyłem kolorem niebieskim. Jego ulubionym kierunkiem w tym ataku jest strefa 1, na co wskazuje trójkąt. Potrafi jednak zaatakować również do strefy 5 (strzałka). Kolor fioletowy odnosi się do ataków blisko rozgrywającego. Tutaj również widzimy dwa kierunki: do strefy 1 oraz 5. Porównując obu środkowych, możemy wyciągnąć wniosek, że ten drugi jest znacznie bardziej wymagający dla obrońców, ponieważ ustawiając się w obronie musimy pamiętać o mnogości kierunków. Najczęściej jest to prawda, jednak zależy również od dynamiki oraz siły ataku.

To już kolejny środkowy. Jego ulubione ataki to te oddalone od rozgrywającego – odka („X7„) oraz podwójny haczyk („XD„). Możliwe, że zastanawiacie się dlaczego? Otóż w ustawieniach P3 oraz P6 środkowy zaczyna w 2 strefie i niezwykle trudno mu przebiec całą szerokość boiska, żeby zdążyć na czas. Dlatego bardziej przypomina to podwójny haczyk. W pozostałych ustawieniach odka jest najłatwiejszym rozwiązaniem. Za ich oznaczenie odpowiada kolor niebieski, który wskazuje na kierunek do 1 strefy. Jeśli środkowy atakuje blisko rozgrywającego („X1” oraz „XC„), to najgroźniejszy atak dotyczy 5 strefy.

Czas na Wasze pytania!

Jakiego programu używasz do tworzenia kartek z atakami zawodników?

Do tej pory wszystkie kartki (ataki, zagrywki i rozgrywający) tworzyłem w CorelDraw, lecz aktualnie przenoszę się na Microsoft Excel. Z tego co zauważyłem, można w nim zrobić niemal identyczne kartki, a odtworzyć na wielu urządzeniach, bo Excel’a posiada prawie każdy. Ten sezon w reprezentacji Finlandii będzie pierwszym z Excel’em dla celów graficznych, więc po wakacjach zadecyduję ostatecznie, czy to dobry pomysł. 🙂

Jak dokładnie wyglądały u Was odprawy video? Wyobrażam to sobie tak, że w ciągu tych 30-60 minut jeden z trenerów (nie wiem czy Ty jako statystyk również?) prowadzicie wykład i rozdajecie zawodnikom gotowe materiały.

Standardowo przeprowadzaliśmy dwie odprawy wideo. Pierwsza z przedstawieniem zachowań rozgrywającego, oraz atakami podstawowej szóstki. Trwało to zazwyczaj około 40 minut. Druga przypadała zazwyczaj na kolejny dzień, a dotyczyła ataków pozostałych zawodników oraz kierunków zagrywek całej drużyny. Zajmowała do 30 minut.

Odprawa wideo wygląda tak, że na początku statystyk rozdaje kartki siatkarzom. W trakcie trener lub trenerzy omawiają to co jest pokazywane na wideo, a komputerem operuje już statystyk 🙂 Moim zdaniem jest to najlepsze wyjście, bo każdy ma jakieś zadanie i można się wzajemnie uzupełniać.

Wiemy, że mogą oni zapamiętać bardzo ograniczoną ilość informacji w ciągu takiej odprawy. Jak więc egzekwujecie od nich tak dokładną wiedzę o kierunkach ataków przeciwników? Wiadomo, że są to dorośli ludzie, więc nie powiecie im, że mają się tego nauczyć w domu, a jutro zrobicie sprawdzian ? Jak wygląda Wasze spojrzenie na tą kwestię?

Każdy profesjonalista wie, że jest to częścią jego zawodu, tak jak zdrowe odżywianie, trenowanie i udoskonalanie swoich umiejętności. Moim zdaniem nie musimy egzekwować tej wiedzy, bo przeciwnik zrobi to na meczu. Żaden siatkarz nie będzie dobrym graczem, jeśli nie będzie chciał się nauczyć tych rzeczy 🙂 Co do ograniczonej ilości informacji do zapamiętania, oczywiście staramy się przekazywać jak najmniej informacji, pamiętając, żeby były możliwie najistotniejsze. Zwróć również uwagę, że informacje na kartce są dla całej drużyny, ale libero nie musi przywiązywać aż takiej uwagi na taktykę rozgrywającego, co na to jak stanąć w obronie do ataków. Rozgrywający i atakujący oczywiście muszą wiedzieć jak ustawić się w bloku i obronie, ale tylko w swojej strefie. Zagrywki zapamiętać muszą tylko przyjmujący i libero. Oczywiście idealnym rozwiązaniem byłoby, że każdy zapamięta całą kartkę, ale to chyba niemożliwe. 🙂

Z kierunkami zagrywki myślę, że jest o tyle łatwiej, że wiadomo kto, kiedy będzie zagrywał i taką informację możecie przekazać zawodnikom przed jej wykonaniem, jednak z atakiem nigdy nie wiadomo kto będzie atakował, więc zawodnicy są zdani jedynie na to co zapamiętali z odprawy i ewentualnie mogą dostać od trenerów informację zwrotną po akcji jak powinni się zachować?

Dobrzy trenerzy żyją meczem i starają się przypominać przed i po akcji o różnych rzeczach taktycznych i technicznych. Niestety nie zawsze jest to możliwe, dlatego wymagamy od siatkarzy zapamiętywania informacji, które przekazywane są im na odprawie. Istnieje wiele informacji, które sztab wie już na odprawie, ale informuje o tym dopiero w trakcie meczu. Chodzi o to, żeby nie zaprzątać głowy zawodnikom. Przykładem jest tu informacja, czy po zablokowanym ataku rozgrywający powtarza do atakującego. Jest to detal, dlatego siatkarz dostaje taką informację w odpowiednim momencie.

Jeszcze jedno pytanie, może tylko pośrednio związane z tym postem. Jak wyglądał w ZAKSIE stosunek gry opcją w bloku do czytania gry w bloku? Myślę tutaj o całym procesie podjęcia takiej decyzji, że jednego atakującego odpuszczamy w bloku i przesuwamy się do pozostałych. Taka decyzja wychodzi od Ciebie? Korzystasz z analizy dystrybucji ataku w poszczególnych rotacjach po przyjęciu pozytywnym? Bardzo interesuje mnie ten temat, jeśli chciałbyś go szerzej rozwinąć, jak wygląda to od podstaw, to byłbym wdzięczy ?

Mam nadzieję, że kiedyś poświęcę temu cały wpis, ale chciałbym zacząć od pisania o podstawach. Odpowiadając na Twoje pytanie: ja dostarczam analizy i materiały. O opcji decydują trenerzy 🙂 Wszystko zależy od pierwszego trenera i jego stylu pracy. Moim zdaniem na opcję można sobie pozwolić, gdy dany zawodnik atakuje co najmniej 50% wszystkich ataków w danej sytuacji. Można tu bazować na konkretnych ustawieniach, rodzajach przyjęcia i wielu innych czynnikach. To bardzo rozległy temat i pisanie o tym nie odda całości działania.

Dziękuję bardzo za uwagę! Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości, zapraszam do komentowania 🙂
Jeśli podoba Ci się treść mojego bloga – zachęcam Cię do zapisania się na darmowy newsletter! Bądź na bieżąco!

Miłego dnia!

Kamil 🙂